TARDE PARA MORIR JOVEN (TOO LATE TO DIE YOUNG)

A democracia volve a Chile no verán de 1990. Nunha comunidade illada, Sofía, Clara e Lucas enfróntanse aos primeiros amores e medos, mentres se preparan para a festa de Aninovo. Pode que vivan lonxe dos perigos da cidade, pero non dos da natureza.

Crítica Cineuropa

Chile deixa por fin atrás a ditadura asasina de Pinochet e a realizadora Dominga Sotomayor utiliza unhas vacacións familiares como metafórico espazo de transición. Aquí non é importante a narrativa de feitos concretos e puntos de xiro que fagan avanzar a acción, como esixen os manuais de guión. En Tarde para morir joven importan máis os xestos pequenos, as conversas a medio rematar, as olladas das protagonistas de diversas idades ao mundo cambiante que as rodea, a descuberta doutra realidade. Un verán illados nunha especie de comuna na que unha serie de personaxes practican como mellorar o mundo entre cigarros, paseos en moto, celebración e agarradas por razóns descoñecidas, capturadas con pulso cinematográfico pola realizadora.