LES ENFANTS D’ISADORA / ISADORA’S CHILDREN

Despois de sufrir a perda dos seus dous fillos, Isadora Duncan creou un solo de despedida titulado Mother, no que, nun momento de extrema tenrura, unha nai arrola o seu fillo por última vez antes de deixalo ir. Un século máis tarde, catro mulleres atópanse coa desconsoladora danza.

Crítica Cineuropa

Tres actos, cada un coa súa linguaxe, tres representacións dunha obra mestra da danza, tres variacións sobre un mesmo tema. O cineasta (e bailarín) Damian Manivel comeza dun xeito frío e intelectual a súa versión da peza tráxica de Isadora Duncan sobre a morte dos seus fillos. Pero, con habilidade e ousadía, pasa da forma ao fondo, que é igualmente importante á hora de expresar emocións, aínda máis na arte da imaxe que é o cinema. E o francés remata a función, nun círculo perfecto, na transmisión da danza dende o escenario ata os espectadores, nunha demostración brutal do poder da arte. A dor, por desgraza, é universal. Todos os xestos e coreografías son válidos á hora de expresala.