EMA

Despois de que un traumático incidente desestabilizase a súa vida familiar e o seu matrimonio cun tempestuoso coreógrafo, Ema, unha bailarina de reguetón, embárcase nunha odisea de liberación persoal. Un drama incendiario sobre a arte, o desexo e a familia moderna.

Crítica Cineuropa

Nova xeración, novos tempos, novas relacións, novos vínculos familiares e novos posicionamentos das mulleres no mundo: de todas estas novidades fala Pablo Larraín no ciclón fílmico Ema. Mariana Di Girolamo devora a pantalla con fereza a ritmo de reggaeton nun exercicio de cinema libre e vibrante que toma o pulso ao estado das cousas dun xeito máis profundo que calquera análise sociolóxica asisada. Tamén hai un filme máis convencional no interior desta Ema, pero fica literalmente esmagado pola forza da imaxe e da protagonista, que incendia cada fotograma. Como dicía a letra daquel perreo primixenio, “a ela gústalle a gasolina, dáme máis gasolina”.